Het Stokpaard van Troje
“De Druiven zijn wel erg zuur in de linkse kerk.” Dat klonk weinig respectvol uit de mond van de woordvoerder van onze beoogde toekomstige minister-president. Een minister-president die eigenlijk zou moet trachten om alle Nederlanders weer op één lijn te krijgen na de overdosis polarisatie die de Nederlandse bevolking tijdens de afgelopen 2e kamer verkiezingscampagnes toegediend heeft gekregen. Afgezien van het feit dat ikzelf geen kerkganger ben vind ik een dergelijke uitspraak van weinig subtiliteit en respect getuigen naar nagenoeg de helft van de Nederlandse bevolking toe die haar stem op een linkse partij heeft uitgebracht.
De hetze die de afgelopen maanden, zo niet jaren, tegen de linkse partijen is ontketend wordt vandaag wederom op de site van ’s-lands grootste glossy ochtendkrant kracht bijgezet. Hier wordt Cohen’s – overig juiste – constatering dat Lubbers diens opdracht om de levensvatbaarheid van een meerderheidskabinet te onderzoeken door de huidige besprekingen over een minderheidskabinet onjuist vorm geeft, gepubliceerd onder de onnodig snerende en suggestieve kop “Cohen likt zijn wonden”. Toen de PvdA nog voor de verkiezingen haar programma vanwege een voortschrijdend inzicht op een aantal punten aanpaste, zodat de kiezer precies wist waar hij aan toe was, werd dat uitgelegd als kiezersbedrog. Marketingtechnisch was dit wellicht geen handige zet zo kort voor de verkiezingen maar daardoor wel des te oprechter. Het door Wilders op nog geen 24 uur na het sluiten van de stembussen ongevraagd laten varen van zijn breekpunt om vast te houden aan een 65 jarige AOW leeftijd werd daarentegen in bepaalde media met de mantel der liefde bedekt.
Zo heeft Rutte er een handje van om met de vroomheid van een Gregoriaanse koorknaap op z’n gelaat bewust uitspraken van zijn politieke concurrenten dat kleine beetje te verdraaien dat deze een heel andere betekenis krijgen. Zo beweerde Rutte onlangs met droge ogen dat Cohen in wezen de geestelijk vader van een rechts kabinet was doordat hij een middenkabinet had tegengehouden. In werkelijkheid was Cohen vooralsnog tegen een middenkabinet omdat de verkiezingsuitslag naar zijn idee gebood om op dat moment allereerst de levensvatbaarheid van een rechts meerderheidskabinet te onderzoeken waaraan o.a. de twee grootste verkiezingsoverwinnaars de VVD en de PVV zouden deelnemen. Mocht dat om wat voor reden niet lukken dat zouden – conform de informatieopdracht van Ruud Lubbers – andere meerderheidscoalities onderzocht kunnen worden.
Een veelgehoord argument voor een rechts kabinet is dat Nederland op het randje van de afgrond zou staan en dat nu de uitgemeten kans zich aandient om rechts de puinhopen op te laten ruimen die links heeft achtergelaten. Afgezien van het gegeven dat de VVD aan 5 van de laatste 6 kabinetten heeft deelgenomen, was het Rutte die op het dieptepunt van de financiële crisis pleitte voor harde bezuinigingsmaatregelen. Bos koos er nu juist voor om de crisis gericht aan te pakken onder andere door middel van de (tijdelijke) invoering van de zogeheten deeltijd-WW waardoor een aanzienlijk aantal werknemers i.p.v. werkeloos te raken tijdelijk parttime konden werken totdat de economie weer zou aantrekken.
Een ander veelgehoord verwijt aan het adres van de PvdA is dat Bos onterecht miljarden in het overeind houden van de ABN-Amro heeft gepompt. Indien dit niet was gebeurd dan zou de Nederlandse economie nagenoeg zeker in een vrije val zijn beland. Daarnaast stapt menig criticaster gemakshalve maar even over de oorzaak van de huidige economische crisis heen: privatisering van bepaalde overheidstaken en een tekortgeschoten overheidstoezicht. In die context lijken zowel de doorgeschoten privatisering van nutsbedrijven als een marktwerking in combinatie met de bijna ongebreidelde deregulering van de afgelopen decennia – twee begrippen die overigens nog altijd het stokpaardje van de VVD zijn – het paard van Troje te zijn geweest. Met de totstandkoming van een rechts minderheidskabinet CDA/VVD met gedoogsteun van de PVV in het vooruitzicht zal de tijd nu verder moeten uitwijzen of Henk en Ingrid met hun minder dan modale inkomen uiteindelijk op de juiste paarden hebben gewed.
